Η μεγάλη αναδρομική έκθεση, του έργου του Γιαννούλη Χαλεπά, στην Εθνική Γλυπτοθήκη της Εθνικής Πινακοθήκης, που εγκαινιάστηκε το Φεβρουάριο του 2007, έδωσε το έναυσμα, για την κυκλοφορία από τις εκδόσεις «Ύψιλον», του λευκώματος με τον παραπάνω τίτλο. Παράλληλα, θεωρήθηκε σκόπιμη η έκθεση συγκεκριμένων έργων – σχεδίων του καλλιτέχνη στην «Γκαλερί Σκουφά» μέσα στο Μάιο του 2007.

Τα σχέδια του Χαλεπά έχουν ιδιαίτερη σημασία για την κατανόηση του γλυπτικού έργου. Μέσα από αυτά, βλέπει κανείς την σκέψη του: πως βασανιστικά αναλύει τα διάφορα θέματα που τον απασχολούν κατά την περίοδο που ακολούθησε τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, μέχρι το θάνατό του, στις 15 Σεπτεμβρίου 1938. Μέσα από τα σχέδια ξετυλίγονται όλες οι ανησυχίες του και αναδεικνύονται όλα τα  θέματα που κατά καιρούς τον ενδιέφεραν. Τα λίγα έργα που έχουν χαθεί, ξαναζωντανεύουν μέσα από αυτές τις μολυβιές, ενώ τα έργα, που δεν βρήκε χρόνο να εκτελέσει, παίρνουν σάρκα και οστά και προστίθενται στο σώμα της συνολικής του δημιουργίας.
Ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε τη βεβαιότητα, πως το σχέδιο του Χαλεπά όχι μόνο  είναι ισότιμο με την υψηλότερη έκφραση της γλυπτικής του, αλλά αποτελεί μιαν αυτόνομη και παράλληλη καλλιτεχνική οντότητα. Μπορεί να πει κανείς χωρίς δισταγμό πως το νήμα που συμπλέκει το σύνολο του έργου του Χαλεπά, τόσο από πλευράς γλυπτικής όσο από πλευράς προσωπικής έκφρασης, είναι το σχέδιο. Το σχέδιο στο έργο του υπάρχει και αναπτύσσεται συνειδητά και συστηματικά ως πρόταγμα και ως σχεδιασμός, ως επεξεργασία του βιώματος και της ανάμνησης, ως πρόσληψη και αναθεώρηση του κόσμου και της πραγματικότητας και ως επαναπροσδιορισμός των ορίων της σημασίας. Το σχέδιο γίνεται τόπος αναπάντεχων προσεγγίσεων που τον αποκαλύπτουν. Γίνεται συνείδηση και ανάδυση στην επιφάνεια των ειρμών και των συνειρμών που συγκρατούν τη σημασία πέρα από προαποφασισμένες συμβάσεις και παραδεδομένους κώδικες. Οι πρωτόγνωρες ετούτες λειτουργίες που ενεργοποιεί το σχέδιό του, τόσο στα Ελληνικά πράγματα της τέχνης όσο και στην ευρωπαϊκή καλλιτεχνική πραγματικότητα, θεμελιώνουν δραστικά μιαν ανέκδοτη και ανανεωτική σχέση με την τέχνη του 20ου αιώνα. Οι πρακτικές και οι προοπτικές που εγκαινιάζουν, παρότι δεν σταμάτησαν να κινούν το ενδιαφέρον των σχολιαστών και μελετητών, δε φαίνεται ως σήμερα να έχουν εκτιμηθεί και αξιολογηθεί στο πραγματικό τους μέγεθος.
Ο γνωστός ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος έγραψε την εισαγωγή και την καλλιτεχνική ανάλυση των σκίτσων του γλύπτη, ενώ τον πρόλογο και την εργοβιογραφία, ο Μύρων Μπικάκης.
«Μια τόλμη πρωτογενής στη σύλληψη και στη σύνθεση, κάτι το ταραγμένο, το συνεσπασμένο, το ανήσυχο στις γραμμές και στην έκφραση, μια οδύνη, κάτι το πονεμένο και τραγικό που είναι αδύνατον να αφήσουν ασυγκίνητο και τον ψυχρότερο θεατή, να τι έχουν τα σκίτσα του Χαλεπά».

1)Έργα και γλυπτά της Τήνου

2)Το μουσείο του Γιαννούλη Χαλεπά