ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΤΗΝΟ

 

Αλαβάνος Πάμφιλος, τ. Πρόεδρος του Π.Ι.Ι.Ε.Τ., Τα πεπραγμένα της Επιτροπής του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. επί της προεδρίας του Παμφ. Αλαβάνου(1964-70, 1970-73), εκδ. «Τήνος»,χ.τ., χ.χ.

Β΄ Παντήνιος Διαγωνισμός Παιδικού Διηγήματος- Ποιήματος με θέμα: «Η Τήνος μέσα από τα μάτια των παιδιών», Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ξυναριανών Τήνου, εκδ., Φιλιππότη, Αθήνα 1994.

Βουτηρά-Γουλάκη Αλεξάνδρα, Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών – Κατάλογος Συλλογής Γλυπτών, Θεσσαλονίκη 1990.

Βουτηρά-Γουλάκη Αλεξάνδρα, Μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών Πύργου Τήνου, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1994.

Γιαγκάκης Γεώργιος Κ., Εγκόλπιο της νήσου Τήνου, Τηνιακός Πανδέκτης, Τήνος 1995. 

Δανούσης Κώστας, Συμβολή στην Τηνιακή Βιβλιογραφία, Άνδρος 1980.

Δρόσος Δρόσος Ν.,(1870), Ιστορία της νήσου Τήνου – Από της πέμπτης Σταυροφορίας μέχρι της Ενετικής κυριαρχίας και εκείθεν μέχρι του 1821, (επιμέλεια Σοφιανός Δημήτρης Ζ.), Πανελλήνιο Ίδρυμα Αθήνα 1996.

Δώριζας Γεώργιος Ι., Η αρχαία Τήνος, Α΄ μέρος, Αθήνα 1974.

Δώριζας Γεώργιος Ι., Η μεσαιωνική Τήνος, Αθήνα 1976. 

Δώριζας Γεώργιος Ι., Οι Τήνιοι Καλλιτέχνες και τα μουσεία της Τήνου, Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 1979.

Επετηρίς του Π.Ι.Ι.Ε.Τ. (1823-1971), εκδ. Π.Ι.Ι.Ε.Τ. 1971.

Ζίας Νικόλαος, «Το μουσείο Τηνίων Καλλιτεχνών-Κατάλογος Έργων», στο Ημερολόγιο της Μεγαλόχαρης 1973. σ.227-232.

Ημερολόγιο της Μεγαλόχαρης 1973, 150 χρόνια από την ευρεσίν της Αγίας Εικόνος της Μεγαλόχαρης Τήνου, εκδ. Π.Ι.Ι.Ε.Τ. 1973.

Ι.Γ.Κ.(;), «Η παρουσία του Ιερού Ιδρύματος εις τον κοινωνικό και πολιτιστικόν τομέα κατά την 150ετιαν», στο Ημερολόγιο της Μεγαλόχαρης 1973. σ.109-114.

Καρδαμίτσης Ιωάννης Ν., Ιστορία του εν Τήνω Πανελληνίου Ιερού Ιδρύματος της Ευαγγελίστριας, εκδ. Ιερού Ιδρύματος, Σύρος 1952.

Λαγουρός Αλέξανδρος Στυλ., Η ιστορία της νήσου Τήνου από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερον, 4η έκδ., εκδ. «Τήνος», Αθήνα 1965.

Σακελλιώνος Νικόλαος Γ., Ιστορία του εν Τήνω Ιερού Ναού του Ιδρύματος της Ευαγγελίστριας, εν Ερμούπολή Σύρου 1928.

Σακελλιώνος Νικόλαος Γ., Συλλογή βιογραφιών διαφόρων Τηνίων, (επιμ, Σοφιανός Ζ. Δημήτριος), εκδ. Αδελφότης Τηνίων εν Αθήναις, 1994.

Σοφιανός Δημήτρης Ζ., Ο τηνιακός μαρμαράς και η προσφορά του στην Νεοελληνική Τέχνη, εκδ. Φιλιππότη 1995.

Σοφιανός Δημήτρης Ζ., Τήνος, εκδ. Ερίννη, Αθήνα 1992.

Στουρνάρας Γεώργιος Κ., Φυσικό περιβάλλον και Ιστορία της Τήνου, εκδ. Ερίννη, Αθήνα 2001.

Σφακιανάκης Γιάννης Γ.(1903-1987), Τήνος – Το νησί των ζωγράφων και των Γλυπτών, απόσπασμα, στο Ταξιδεύοντας στην Τήνο, εκδ. Ερίννη, Αθήνα 1993.

Σώχος Αντώνιος, Η λαϊκή τέχνη στη Ντήνο, 1η έκδ., 1930, «Λαογραφία και Παράδοση 8», εκδ. Φιλιππότη, 4η έκδ., Αθήνα 1997.

Τερζόπουλος Ιωάννης Σ., Τήνος – Ιστορία, Αρχαιότητες, Τουρισμός, χ.τ., χ.χ.

Φλωράκης Αλέκος Ε., Προσδιοριστικοί παράγοντες του λαϊκού πολιτισμού της Τήνου, (ανατύπωση από το περιοδικό «Παρνασσός», Τόμος ΙΕ΄, αριθ. 2.), Αθήνα 1973.

Φλωράκης Αλέκος Ε., Σχέδια Τηνιακής Μαρμαρογλυπτικής – 19ος και 20ος αιώνας, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1993.

Φλωράκης Αλέκος Ε., Σχέδια Τηνιακής Μαρμαρογλυπτικής 19ος και 20ος αιώνας, εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1993.

Φλωράκης Αλέκος Ε., Τήνος – Η παράδοση του μαρμάρου, εκδ. Γαλάζιο Αιγαίο, Αθήνα 1983.

Φώσκολος Ευάγγελος Α., «Οι Κανόνες Διοικήσεως και Διαχειρίσεως του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελίστριας Τήνου από της συστάσεως του μέχρι σήμερον», στο Ημερολόγιο της Μεγαλόχαρης 1973. σ.233-245.

 

 

ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΝΟ

 

Βλαχοπούλου Μαίρη, «Η πινακοθήκη της Ευαγγελίστριας Τήνου», Περιηγητική, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1969, σ.28-31, αρ.121.

Κασιμάτη Μαριλένα Ζ., «Έργα Τέχνης περιμένουν το θαύμα», Η Καθημερινή (Τέχνες & Γράμματα), Κυριακή 10/10/2004, σ.5. Αρ.φ.25.801.

 

 

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΝΙΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

 

Γιοφύλλης Φώτος, 4 Τηνιακοί Καλλιτέχνες - Δ. Ζ. Φιλιππότης, Γ. Χαλεπάς, Ν. Γύζης, Ν. Λύτρας, ανάτυπο από την «Ιστορία της Νεοελληνικής Τέχνης» Τόμοι Α΄ Β΄, εκδ. Ερίννη, Αθήνα 2003.

Διδασκάλου Κωνσταντίνος, Ο Γύζης στην Τήνο – 100 χρόνια από τον θάνατο του καλλιτέχνη, εκδ. Π.Ι.Ι.Ε.Τ., Τήνος 2001.

Δώριζας Γεώργιος Ι., Οι Τήνιοι Καλλιτέχνες και τα μουσεία της Τήνου, Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών, Αθήνα 1979.

Εμμανουήλ Λαμπάκης, Ημερολόγιο Κωνσταντίνου Σκόκου, 1906. Από το Αρχείο του Κώστα Δανούση.

Καιροφύλλας Γιάννης, Νικηφόρος Λύτρας – ο Πατριάρχης της νεοελληνικής ζωγραφικής, «μυθιστορηματικές βιογραφίες 5», εκδ. Φιλιππότη, 2η εκδ., Αθήνα 1997.

Καιροφύλλας Γιάννης, Νικόλαος Γύζης – ο Εθνικός ζωγράφος, «μυθιστορηματικές βιογραφίες 7», εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα 1990.

Καλλιγάς Μαρίνος, Νικόλαος Γύζης – Η ζωή και το έργο του, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1981. σ.19

Καλογερόπουλος Δ. Ι., και Σώχος Ξ., (επιμ.), Λεύκωμα Τηνίων Καλλιτεχνών, Ι – Ν. Γύζης(1842-1900), εν Αθήναις τυπογραφείον «Εστία» 1925.

Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών Ζωγράφοι – Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος -20ος αιώνας, Τόμος Α΄ ,  εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 1997.

Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών Ζωγράφοι – Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος -20ος αιώνας, Τόμος Β΄ ,  εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 1998.

Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών Ζωγράφοι – Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος -20ος αιώνας, Τόμος Γ΄ ,  εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 1999.

Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών Ζωγράφοι – Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος -20ος αιώνας, Τόμος Δ΄ ,  εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 2000.

Σάββας Απέργης, «Ο Νικόλαος Γύζης ‘Αυτοβιογραφούμενος’», στο Εταιρία Τηνιακών Μελετών, Πρακτικά Συνεδρίων 3, Τήνος – Κάτω Μέρη, Πρακτικά Επιστημονικής Συνάντησης 25-27 Αυγούστου 1998, επιμ. Κώστας Δανούσης, Χορηγός Επαρχείο Τήνου, Αθήνα 2001. σ.9-24.

Σεραφίνι Τζουλιάνο, Γιάννης Γαΐτης, εκδ. Μέδουσα, Αθήνα 1988.

Σπητέρης Τώνης, Τρεις αιώνες νεοελληνικής τέχνης 1660-1967, Τόμοι Α΄ Β΄ Γ΄, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα 1979.

Σώχος Ξενοφών, Λεύκωμα Ελλήνων Καλλιτεχνών,  Νικηφόρος Λύτρας 1832-1904, Εν Αθήναις, Τυπογραφείον Παρασκευά Λεώνη 1929.

Φλωράκης Αλέκος Ε.,(επιμ.) Νικηφόρος Λύτρας - Ημερολόγιο 2004 του Π.Ι.Ι.Ε.Τ., Τήνος 2004.

 

 

  Eυχαριστούμε την κ.Πρωτόπαπα Μαρία για την συγκεκριμένη βιβλιογραφία

  

home

) The climate of the island is very healthy. This is because the blowing of the northern winds prevents the development of germs. It is reported that some people that were sick and visited the island were healed without medicine. Tinos is basically an island with religious and worshipping tourists. The finding of the icon, the erection of the temple, the improvement of the transportation had a great impact to the social and economic evolution of the island. The fact that it attracted tourism developed the city of Tinos, in contrast with the villages. Nevertheless it helped to reduce migration and kept the residents of the island on their land. From 1940 to 1981 approximately 32% of the population immigrated. In 1940 the town of Tinos concentrated 25% of the population. Today urbanism has taken over and 75% of the population in concentrated in the town of Tinos. Today approximately 40 villages are inhabited. Their establishing history goes back to the middle ages and the Byzantine years. There are also many settlements, which are basically younger and were developed near the sea. The fact that many tourist centers were developed at many locations, the creation of greenhouses, n location canning of various vegetables, the systematic and advanced utilization of marble, played a major role in the keeping of the population on the island and especially at the villages. These developments have increased the occupation in various parts of the island having as a result to fight back of immigration. The mixed religious population of Tinos, gives the island a special folklore character. A Tinian dialect is noticed, with the extraction of the vowels, the alteration of consonants and names of persons that have a western influence. At Tinos we come across two Christian dogmas that harmoniously coexist. The Temple of Evangelistria is a very important demotic worshipping area for the Orthodox and people from all over Greece assemble throughout the whole year to worship here. However at the same time Tinos is a very important center for the Catholics, basically for the Greek Catholics. All you need to do is to take a look around at all the churches in order to substantiate that you are at a religious center. When Panagia/ the Virgin Mary is celebrated, worshippers from all over the world swarm the island. Tinos belongs to the Cyclades and is the third in size island of this complex. Its area is 194 square kilometers. The total length of its coastline is estimated to approx 114 kilometers. It is situated south east of Andros and north west of Mykonos. It highest mountain is named Tsiknias and is 725 meters high. According to mythology Aelos, the god of the winds lived at the channel of Tsiknias. This explains the fact that the area is veAt Tinos irrespective of being Catholic or Orthodox, all the people have a deep love for the Virgin Mary. The Orthodox celebrates Panagia (Virgin Mary) on the 25th of March and on the 15th of August and the Catholics on the 1st Sunday of May and also on the 15th of August. The residents of Tinos are very hospitable and they open heartedly offer food and board to the worshippers during the festivities. The Tinians in order to sustain the ground from suffering intense deterioration, have created on the sides of the mountains the so called pezoules, which are small fields with a resistance made of rocks in order for the ground not to get corroded and are used to cultivate their products. The reduction of the agricultural population slowly left some of these areas uncultivated. Today cereals, citrus fruit, fruits and also oil, wine and raki are cultivated. The products are consumed basically within internal market but some are also exported. Another beneficial product of Tinos, is its honey. In the past they also had silk growing.